Een aantal weken geleden had ik een oudere heer van 87 jaar in mijn praktijk. Hij liep heel wankel, steunde op zijn stok en had veel moeite met trappetjes. Hij werd ondersteund door zijn kleinkind.
Hij had een aantal jaren geleden een hartoperatie gehad en kon daarna niet meer goed lopen.
Zijn fiets stond ook in de schuur en met zijn autootje durfde hij al helemaal niet meer weg. Hierdoor zat ook zijn vrouw aan huis gekluisterd.
Ik heb zijn verhaal gehoord en hij kreeg zijn eerste massage van zijn leven! Geweldig toch.Benen, billen en onderrug werden goed losgemaakt. Meneer gaf geen kik,
Stoere vent, terwijl hij toch wel flinke knopen had in zijn spieren.
Daarna hupte hij van tafel. En vergat zijn wandelstok toen hij naar buiten liep. Zijn kleinkind keek hem na en zei: het lijkt wel een andere opa.
Deze week was hij terug. Hij had nog alleen bij zijn schenen zeer maar…..
Hij fietste weer. En ook was hij samen met zijn vrouw weer een aantal keren wezen toeren. Dat is waar je dit werk voor doet toch.
Opa kan weer uit de voeten. Is weer veel gelukkiger, en kan zijn stok weer in de kast zetten.
Volgens hem was ik een lieve vrouw met harde knuisten. Kijk daar moet ik het dan maar weer mee doen.